سلام یک داستان دارم به نام شیردرشهرشیر تو شیر

یکی بود یکی نبود. روزی و روزگاری شیری دمش را گذاشت روی کولش و از جنگل به شهر رفت .آقا شیره چون شنیده بود در شهر امکانات زیادی برای زندگی وجود دارد .خیال داشت در شهر زندگی کند. روز اول ساعت دوم سر خیابان سوم جلوی مغازه ی چهارم دیدکه عده ای صف کشیده اند .از یک نفر پرسید : اینجا چه خبر است ؟همان یک نفر جواب داد: مگر کوری !خب شیر می دهند دیگر اگر می خواهی برو آخر صف شیر تعجب کرد وبا خودش گفت : شیر میدهند؟! یعنی مرا میدهند؟!شیر دیگر چه نوبری است ؟!و با حیرت دید که خانمی غرغرکنان با دو شیشه ی سفید از مغازه خارج شد .شیر که حوصله اش سر رفته بود به راهش ادامه داد. رفت ورفت تا به مغازه ی دو نبش رسید .اولش فکر می کرد مغازه ی مگس فروشی است . چون پر از مگس بود . اما بعد متوجه چیز های خوشمزه ی توی ویترین شد .از بچه ای که از آنجا می گذشت پرسید اینها چیه که دل مگس ها رو برده ؟بچه زبانش را دور لبش چرخاند و گفت :شیرینی .شیر با تعجب پرسید شیرینی دیگر چه صیغه ای است؟بچه گفت معلوم است مال این شهر نیستی ! شیر گفت :خوش بختانه خیر شما مال این شهری ؟ بچه گفت:نه کاکو من اهل شیرازم و با همشیره ام آمده ام خانه ی آقا شیر علی که با هم برویم به شیروان .کله شیر از شنیدن این همه کلمه شیری داشت سوت می کشید.سرش راپایین انداخت وبه شیراز وهمشیره وشیرعلی وشیروان فکر می کرد و با خود گفت:بابا اینا چقدر شیر ندیدن!!!

القصه چون تشنه بود گفت :بچه جان من تشنه ام اینجا برکه ای چشمه ای رودخانه ای پیدا نمی شود که کمی آب بخورم  بچه او را به آن طرف خیابان برد وچیزی را نشانش داد وگفت: بفرما از این شیر آب بخور! آقا شیره نگاهی به آن چیز بی معنی کرد  و گفت این هم شیر است  بچه لبخندی زد و گفت بله این هم مثل شما اسمش شیر است بعد آن را باز کرد وشیر  با تعجب فراوان پوزه خود را جلو برد و از آن شیر مقداری  آب خورد وبعدبا خودش گفت مثل اینکه آبش خوب است یادم باشد همیشه از همین شیر آب  بخورم حالا گرسنه اش بود هوس گوشت آدم کرده بود نگاهی به سرو پای بچه انداخت  و گفت: اسم شما چیه؟ بچه خودش را گرفت و گفت: شیرزاد شیرزاد مشیری. باز اخمهای شیر در هم رفت اما گوشش را خاراند وگفت بچه جان تو چقدر لاغر و مردنی هستی مگر در شهر  چیزی برای خوردن گیرت نمی آید؟ شیرزاد گفت: چرا  پیدا می شود ولی بچه که بودم مادرم به من شیر خشک داده برای همین لاغرو ضعیف شده ام .

شیر که چشم هایش داشت از حدقه در می آمد پرسید :چی چی خورده ای ؟ بچه گفت شیر خشک. شیر قدمی به عقب بر داشت وبا خودش فکر کرد اینجا عجب شهر شیر تو شیری است همه چیز شان شیری است حتی شیر را هم خشک میکنند و می دهند به بچه هایشان بخورند!  بهتر است تا دیر نشده ومرا خشک نکرده اند از اینجا فرار کنم .

بعد دمش را گذاشت روی کولش ودر مقابل چشمان ناباور پسرک از نظر ناپدید شد رفت وپشت سرش را هم نگاه نکرد بعد ها چون کمی شاعر تشریف داشت از خودش با این چند بیت شعر پذیرایی کرد:

من شیرم وتو شیری وما شیر                  من گیج شده فکرم ومغزم شده قاطی

این شیر چه حرفی است به هم بسته چون زنجیر    در شهراگر شیر زیاداست چو انجیر

از شیر پدیدار شده بس کلماتی          درجنگل سرسبزفقط شیر منم شیر                  

                                                                                      «خاک شیر»

 

 

منبع:سایت همین جوری الکی

آدرس منبع:www.haminjoorialaki.blogfa.com

این جزو قشنگ ترین متناییه که خوندم.از وبلاگ دوستم بر داشتم.من که خوشم اومدشما هم خوشتون بیاد.

 

 

به سرآستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید،ارباب.

نخند!

به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری.

نخند!

به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می رود و شاید چندثانیه ی کوتاه معطلت کند.

نخند!

به دبیری که دست و عینکش گچی است و یقه ی پیراهنش جمع شده.

نخند!

...به دستان پدرت،به جاروکردن مادرت،به همسایه ای که هرصبح نان سنگک می گیرد،

به راننده ی  چاق اتوبوس ،به رفتگری که درگرمای تیرماه کلاه پشمی به سردارد،

به راننده ی آژانسی که چرت می زند،به پلیسی که سرچهارراه باکلاه صورتش رابادمی زند،

به دختری که به تولبخند می زند،به مجری نیمه شب رادیو،به مردی که روی چهارپایه

می رود تا شماره ی کنتوربرقتان رابنویسد،به جوانی که قالی پنج متری روی کولش انداخته و

درکوچه ها جارمی زند،به بازاریابی که نمونه اجناسش را روی میزت می ریزد،به پارگی

ریزجوراب کسی در مجلسی،به پشت و رو بودن چادر پیرزنی درخیابان،به پسری که ته صف

نانوایی ایستاده،به مردی که درخیابانی شلوغ ماشینش پنچرشده،به مسافری که سوارتاکسی

می شود و بلند سلام می گوید،به فروشنده ای که به جای پول خردبه تو آدامس می دهد،

به زنی که  باکیفی بردوش به دستی نان دارد و به دستی چندکیسه میوه وسبزی،به هول شدن

همکلاسی ات پای تخته،به مردی که دربانک ازتو می خواهد برایش برگه ای پرکنی،

به اشتباه لفظی بازیگرنمایشی،..........

....نخند،نخند که دنیا ارزشش رانداردکه تو به خردترین چیزهای نابجای آدمهایی بخندی

که هرگزنمیدانی چه دنیای بزرگ و پردردسری دارند،آدمهایی که هرکدام برای خود و

خانواده ای همه چیز و  همه کسند،آدمهایی که به خاطر روزیشان تقلا می کنند،بارمی برند،

بی خوابی می کشند،کهنه می پوشند،جارمی زنند،سرماوگرما می کشند،وگاهی خجالت

هم می کشند،.....خیلی ساده ...

نخند....دوست من! هرگزبه آدمهانخند،خدابه این جسارت تو نمی خندد.اخم می کند،

به پوزخند آدمی به آدمی!.........

 

وبلاگ همین جوری الکی بلاگفا>از وبلاگ دل کاغذی